Pochodził z czeskiej rodziny, która przybyła w 1777 r. do Nowego Sącza, gdzie ojciec jego objął stanowisko chirurga obwodowego. Po ukończeniu tarnowskiego gimnazjum wyjechał na studia medyczne do Wiednia. W 1808 r. powrócił do Nowego Sącza, gdzie założył rodzinę i rozpoczął karierę zawodową. Każdego lata przyjeżdżał do krynickiego uzdrowiska, aby używając tamtejszych wód podreperować własne zdrowie. W 1814 r. Gubernium Lwowskie mianowało go lekarzem zakładowym uzdrowiska. Po tragicznej powodzi w roku 1813 musiał uporządkować zagrożone źródła wód mineralnych, a także liczne pomieszczenia Zakładu Zdrojowego. Chcąc rozpropagować Krynicę w 1816 r. ogłosił w języku polskim i niemieckim „Opis źródeł mineralnych Krynicy” – pierwszą pracę naukową poświęconą temu miejscu.
Stirba przebywał w Krynicy tylko przez okres letni, powracając na zimę do Sącza. Dzięki jego staraniom została poprawiona droga na trasie pomiędzy tymi miejscowościami. Niestety lekarz musiał wciąż walczyć z przeciwnościami ze strony władz administracyjnych, które notowały ciągłe spadki zysków z eksportu wód mineralnych. Pod koniec pracy nie dostawał już praktycznie żadnego honorarium, a mimo to wciąż angażował się w rozwój kurortu.
Po upadku powstania listopadowego uzdrowisko upadło, a w latach 1830-1833 przez Krynicę przeszła epidemia cholery. Stirba walczył dzielnie ze śmiertelną chorobą w całym powiecie nowosądeckim. Niestety ciężkie położenie uzdrowiska, jak i całego kraju załamały doktora, który w wieku 49 lat zmarł. Pochowany został w Muszynie, ale niestety do dziś nie udało się odszukać miejsca, w którym mógłby znajdować się jego grób.